Bio
Małgorzata Maćkowiak, urodzona w Głogowie, dorastała i nadal mieszka w tej okolicy. Już w dzieciństwie przejawiała zainteresowanie sztuką, ucząc się rysunku i kompozycji pod okiem ojca, architekta Zenona Maćkowiaka. Od 15. roku życia kształciła się w malarstwie u greckiego artysty Telemacha Pilitsidisa, który wywarł istotny wpływ na jej twórczość. W 1983 roku rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego, jednocześnie rozwijając swoje umiejętności w malarstwie. Dyplom z aneksem z malarstwa obroniła w 1991 roku. W 2011 roku uzyskała stopień doktora sztuk pięknych na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Brała udział w ponad 150 wystawach zbiorowych oraz zorganizowała 50 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, zdobywając kilka nagród, w tym Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP w 2010 roku.
Twórczość
Artystka definiuje swoją twórczość jako efekt kontemplacji i zmysłowego doświadczenia. Jej malarstwo to język znaków, symboli i geometrii, w którym porusza uniwersalne tematy związane z duchowością i materialnością. Tworzy własny system obrazowy, inspirując się kosmogonią, filozofią i religią, nadając osobistym doświadczeniom uniwersalny wymiar. Jej sztuka oscyluje między abstrakcją a geometrycznymi formami, wykorzystując kolory, światło i ciemność jako nośniki emocji. Proces twórczy jest dla niej formą medytacji, w której kontempluje rzeczywistość, poszukując elementów zatrzymujących jej uwagę. Fascynuje ją alchemiczne i szamanistyczne podejście do kreacji, łączące świat materialny z duchowym, co, jak sama mówi, „odświeża percepcję” i pozwala na głębsze doświadczanie sztuki.
Praktyki
ekologiczne
W swojej twórczości artystka stosuje ekologiczne podejście w swojej praktyce, wybierając nietoksyczne farby oraz rezygnując z ołowiowej bieli i innych szkodliwych pigmentów. Tworzy mozaiki z papieru z recyklingu, wykorzystując kartony i inne opakowania. Prace, które uznaje za „nieudane”, poddaje przetworzeniu, włączając ich fragmenty w nowe obrazy, co nadaje każdemu skrawkowi nową wartość artystyczną.
