Twórczość

Maryna Sakowska zajmuje się malarstwem i rysunkiem, tworząc również obiekty malarskie i scenograficzne instalacje, które można wpisać w nurt malarstwa w poszerzonym polu. Jako podłoże do swoich prac wykorzystuje znalezione przedmioty codziennego użytku, takie jak deski do prasowania, meble czy tkaniny, co nadaje jej dziełom dodatkowe znaczenie, wynikające z pierwotnej funkcji tych obiektów. Sakowska porusza zagadnienia krytyki feministycznej, teorii queer oraz kultury postinternetowej, analizując wpływ dominujących dyskursów społecznych na ciała, tożsamości i relacje. Jej prace często nawiązują do architektury, szczególnie w kontekście przestrzeni mieszkalnej, która jest przedstawiana jako miejsce reprodukcji opresyjnych norm lub przestrzeń współdzielona z nieludzkimi bytami, jak flora i fauna. Tematyka związana z domem i zamieszkiwaniem odzwierciedla zainteresowanie artystki pojęciami tożsamości i relacji z własnym ciałem. W serii „Po mieczu i po kądzieli” dom przedstawiany jest jako przestrzeń heteronormatywnej rodziny nuklearnej, będąca nośnikiem norm społecznych dotyczących płci i klasy. Sakowska bada jednostkę jako część większego systemu powiązań, w którym człowiek, przestrzeń i społeczna historia wzajemnie na siebie oddziałują.

Praktyki
ekologiczne

Maryna Sakowska często korzysta z przedmiotów znalezionych – wykorzystuje używane deski, tkaniny i inne przedmioty codziennego użytku, które zbiera z ulicy, portali ogłoszeniowych, second handów lub otrzymuje od znajomych. Dzięki temu daje tym przedmiotom nowe życie, wpisując je w swoje prace jako nośniki dodatkowej symboliki i treści.