Powrót do wszystkich
Cztery krótkie filmy dokumentalne zrealizowane w ramach projektu ukazują odmienne modele pracy artystycznej i różnorodne formy organizowania przestrzeni twórczej – od prywatnej, materialnej i osobistej, przez technologiczną i studyjną, po efemeryczną i nomadyczną. Zestawiając doświadczenia artystów o różnych strategiach i temperamentach, projekt buduje niejednoznaczny, wielogłosowy obraz współczesnej pracowni – nie tylko jako miejsca, lecz jako sposobu myślenia i działania.
Zuzanna Janin – artystka posługująca się rzeźbą, wideo, performansem i instalacją – od lat rozwija swój język wizualny na przecięciu biografii i sztuki. Film ukazuje dom-pracownię Janin, będący wielowarstwową przestrzenią – artystyczną, osobistą, performatywną. To miejsce gromadzenia śladów, materiałów i wspomnień, w którym praca twórcza przenika się z codziennością. Kamera podąża za rytmem obecności artystki, odsłaniając przestrzeń intymną, lecz silnie zakorzenioną w historii sztuki współczesnej.
Bownik, znany z wyrafinowanych fotograficznych kompozycji i pracy z obrazem jako obiektem kulturowym, rozwija swoją praktykę na styku technologii i klasycznej estetyki. Film rejestruje pracownię Bownika jako precyzyjnie zorganizowane laboratorium obrazów. To miejsce, gdzie przedmioty są nie tylko narzędziami, ale też nośnikami znaczeń. Kamera ukazuje rytuały pracy, sposób organizacji przestrzeni i napięcia pomiędzy analogowością a cyfrowością procesu twórczego.
Zbigniew Libera – jedna z kluczowych postaci polskiej sztuki krytycznej – od lat konsekwentnie unika przypisania do jednego medium czy miejsca. Film zrealizowany w przestrzeni Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie ukazuje jego pracownię jako ruchomą formę działania – bez stałej lokalizacji, ale pełną intelektualnej i wizualnej intensywności. To opowieść o twórczości jako sposobie bycia w świecie, w którym koncepcja zawsze wyprzedza formę, a przestrzeń pracy dostosowuje się do idei.
Anna Zaradny – artystka dźwiękowa, kompozytorka i performerka – działa na przecięciu muzyki współczesnej, sztuk wizualnych i eksperymentu. Film poświęcony jej praktyce został nagrany w Instytucie Awangardy w Warszawie, miejscu sprzyjającym poszukiwaniom formalnym i konceptualnym. Jej pracownia nie jest związana z jednym adresem – to przestrzeń dźwięku i idei, która rozwija się w salach prób, studiach, w ruchu. Kamera towarzyszy jej w momentach komponowania, słuchania i redefiniowania tego, czym może być miejsce pracy twórczej.
Projekt został zrealizowany w ramach Programu KPO dla Kultury.